Η θεωρία της Πολλαπλής Νοημοσύνης!
Γιατί με εκφράζει;
Σκεπτόμενη τα μαθητικά μου χρόνια, νοσταλγούσα τις στιγμές που μου έδιναν την ευκαιρία να εκφράσω τα συναισθήματά μου, τις σκέψεις μου και όλα όσα πραγματικά με ενδιέφεραν μέσα από διαφορετικούς, ιδιαίτερους τρόπους. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μία καθηγήτρια στην Δευτέρα Λυκείου η οποία δεν έκανε τίποτα παραπάνω από το να μας ζητήσει να εκφράσουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μας προκλήθηκαν ακούγοντας μία εξαίσια για τα δικά μου ακούσματα μελωδία. Το να εμβαθύνει κάποιος σε αυτά που πραγματικά αγαπούσα και με εξέπλητταν ήταν κάτι εξαιρετικά ιδιαίτερο για εμένα... Τόσα χρόνια στο σχολείο και ποτέ κανείς δεν νοιάστηκε για το αν είμαι καλή σε κάτι άλλο εκτός από την γλώσσα και τα μαθηματικά. Τα θέλω μου, οι ιδιαιτερότητές μου και οι κλίσεις μου δεν λήφθηκαν ποτέ υπ’ όψιν κανενός σε κανένα αναλυτικό πρόγραμμα. Μέχρι εκείνη την ημέρα που εμφανίστηκε εκείνη η καθηγήτρια να μου δείξει πως το σχολείο ίσως μπορεί να μην είναι αποκομμένο από όσα αγαπώ στη ζωή μου.
Δεν έπαψε από τότε να με προβληματίζει τί γίνεται αν κάποιος δεν αγαπά να σκέφτεται μαθηματικά, ή δεν τρελαίνεται για την έκθεση. Αν είμαι καλή στο τρέξιμο; Αν φτιάχνω ιδιαίτερες μελωδίες αλλά είμαι ανορθόγραφος; Γιατί πρέπει να με κατακρίνουν για το ορθογραφικό μου λάθος και να μην εκτιμάει κανείς την μουσική μου έμπνευση;
Από μικρή λοιπόν, πίστευα πως στο σχολείο υπάρχουν ευνοημένοι και αδικημένοι μαθητές. Τυχεροί και άτυχοι. Ένιωθα την υποχρέωση να κάνω κάτι ώστε όλοι οι μαθητές να αγαπήσουν το σχολείο και την μάθηση γιατί θα αγγίζει την καρδιά τους, τα θέλω τους, τα όνειρά τους. Ιδανικά τα οποία παραγκωνίζονται στο σχολικό σύστημα πρέπει να βρουν την θέση τους κ να μην απορρίπτονται ως λανθασμένα. Για εμένα η εκπαίδευση οφείλει να είναι πολύπλευρη, πολύπτυχη. Να μην πιάνεται μόνο από την σωστή μαθηματική πράξη ή την ορθογραφία.
Ολοκληρωμένος, ιδιαίτερος, ξεχωριστός άνθρωπος δεν είναι μόνο εκείνος που διέπρεψε σε επιστήμες που η προδιαγεγραμμένη πορεία τους σχολείου ορίζει, αλλά και εκείνος που διακρίθηκε στις τέχνες, στην διαχείριση καταστάσεων, στον αθλητισμό. Είναι λιγότερο ικανός να ζήσει; Λιγότερο άξιος συγχαρητηρίων; Έχει προσπαθήσει λιγότερο να πετύχει τους διαφορετικούς του στόχους; Όχι φυσικά. Απλώς είναι διαφορετικός και εν τέλει αυτό είναι που έχει περισσότερη σημασία. Η ατομικότητα να διακρίνει το άτομο στα πλαίσια του συλλογικού γίγνεσθαι.
Στα πλαίσια της επιδίωξης ίσων ευκαιριών μάθησης για όλους ανεξαιρέτως και εν ονόματι κάθε είδους ισότητας, άρχισε να γίνεται λόγος για τους πολλαπλούς τύπους νοημοσύνης. Την ίδια περίοδο που διατυπώθηκε η θεωρία των πολλαπλών τύπων νοημοσύνης, διατυπώθηκε και η θεωρία της συναισθηματικής νοημοσύνης. Οι σκέψεις που όταν ήμουν μικρή έκανα για την ισότητα των ευκαιριών και τις διαφορετικές δυνατότητες – ικανότητες που είχε ο καθένας μας, παίρνουν τώρα σάρκα και οστά σε μία θεωρία που κυριολεκτικά χωρά τον κάθε μαθητή. Η έμφαση που δίδεται στην συναισθηματική νοημοσύνη, όπου επισημαίνεται πως ο δείκτης νοημοσύνης, το IQ, δεν μπορεί να οδηγήσει πουθενά αν τα συναισθήματα έχουν κλονισθεί, πράγματι δίνουν άλλη διαίσθηση στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ένα παιδί δεν είναι μόνο λογικομαθηματική, γλωσσική ευφυΐα. Είναι ένα “σύμπλεγμα” ιδιαιτεροτήτων. Μία μοναδικότητα.
Αυτή η πολλαπλή προσέγγιση στην διδασκαλία βασίζεται στη βαθιά αίσθηση για κοινωνική δικαιοσύνη, στην ισότητα των μαθητών κατά την εκπαιδευτική διαδικασία, όπως προειπώθηκε, και στην πεποίθηση ότι όλα τα παιδιά πρέπει να έχουν ευκαιρίες για να πετύχουν με το δικό τους διαφορετικό – ιδιαίτερο τρόπο. Η θεωρία για την πολλαπλή νοημοσύνη φαίνεται να είναι η καλύτερη απάντηση στην κοινωνική αδικία. Σε αυτό που με προβλημάτιζε τόσα χρόνια στο σχολείο.α Εξασφαλίζει ένα πλαίσιο δράσης στο οποίο μπορούν να επεκταθούν τα ταλαντούχα και προικισμένα παιδιά, καθώς και αυτά που χρειάζονται κάποιου είδους υποστήριξη. Ο κοινός σκοπός είναι να αναπτύξει κάθε μαθητής στο μέγιστο την ικανότητά του. Η πολλαπλή νοημοσύνη παρέχει το πλαίσιο, το οποίο θα του εξασφαλίσει κάτι τέτοιο και το οποίο θα υποστηριχτεί από την ανάπτυξη του Αναλυτικού Προγράμματος.
Το ότι κάποιος αντιλήφθηκε πως ένα άτομο δεν είναι μόνο ένας τρόπος σκέψης, αλλά μία πολύπτυχη προσωπικότητα, για εμένα είναι ονειρικό.
Δεν έπαψε από τότε να με προβληματίζει τί γίνεται αν κάποιος δεν αγαπά να σκέφτεται μαθηματικά, ή δεν τρελαίνεται για την έκθεση. Αν είμαι καλή στο τρέξιμο; Αν φτιάχνω ιδιαίτερες μελωδίες αλλά είμαι ανορθόγραφος; Γιατί πρέπει να με κατακρίνουν για το ορθογραφικό μου λάθος και να μην εκτιμάει κανείς την μουσική μου έμπνευση;
Από μικρή λοιπόν, πίστευα πως στο σχολείο υπάρχουν ευνοημένοι και αδικημένοι μαθητές. Τυχεροί και άτυχοι. Ένιωθα την υποχρέωση να κάνω κάτι ώστε όλοι οι μαθητές να αγαπήσουν το σχολείο και την μάθηση γιατί θα αγγίζει την καρδιά τους, τα θέλω τους, τα όνειρά τους. Ιδανικά τα οποία παραγκωνίζονται στο σχολικό σύστημα πρέπει να βρουν την θέση τους κ να μην απορρίπτονται ως λανθασμένα. Για εμένα η εκπαίδευση οφείλει να είναι πολύπλευρη, πολύπτυχη. Να μην πιάνεται μόνο από την σωστή μαθηματική πράξη ή την ορθογραφία.
Ολοκληρωμένος, ιδιαίτερος, ξεχωριστός άνθρωπος δεν είναι μόνο εκείνος που διέπρεψε σε επιστήμες που η προδιαγεγραμμένη πορεία τους σχολείου ορίζει, αλλά και εκείνος που διακρίθηκε στις τέχνες, στην διαχείριση καταστάσεων, στον αθλητισμό. Είναι λιγότερο ικανός να ζήσει; Λιγότερο άξιος συγχαρητηρίων; Έχει προσπαθήσει λιγότερο να πετύχει τους διαφορετικούς του στόχους; Όχι φυσικά. Απλώς είναι διαφορετικός και εν τέλει αυτό είναι που έχει περισσότερη σημασία. Η ατομικότητα να διακρίνει το άτομο στα πλαίσια του συλλογικού γίγνεσθαι.
Στα πλαίσια της επιδίωξης ίσων ευκαιριών μάθησης για όλους ανεξαιρέτως και εν ονόματι κάθε είδους ισότητας, άρχισε να γίνεται λόγος για τους πολλαπλούς τύπους νοημοσύνης. Την ίδια περίοδο που διατυπώθηκε η θεωρία των πολλαπλών τύπων νοημοσύνης, διατυπώθηκε και η θεωρία της συναισθηματικής νοημοσύνης. Οι σκέψεις που όταν ήμουν μικρή έκανα για την ισότητα των ευκαιριών και τις διαφορετικές δυνατότητες – ικανότητες που είχε ο καθένας μας, παίρνουν τώρα σάρκα και οστά σε μία θεωρία που κυριολεκτικά χωρά τον κάθε μαθητή. Η έμφαση που δίδεται στην συναισθηματική νοημοσύνη, όπου επισημαίνεται πως ο δείκτης νοημοσύνης, το IQ, δεν μπορεί να οδηγήσει πουθενά αν τα συναισθήματα έχουν κλονισθεί, πράγματι δίνουν άλλη διαίσθηση στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ένα παιδί δεν είναι μόνο λογικομαθηματική, γλωσσική ευφυΐα. Είναι ένα “σύμπλεγμα” ιδιαιτεροτήτων. Μία μοναδικότητα.
Αυτή η πολλαπλή προσέγγιση στην διδασκαλία βασίζεται στη βαθιά αίσθηση για κοινωνική δικαιοσύνη, στην ισότητα των μαθητών κατά την εκπαιδευτική διαδικασία, όπως προειπώθηκε, και στην πεποίθηση ότι όλα τα παιδιά πρέπει να έχουν ευκαιρίες για να πετύχουν με το δικό τους διαφορετικό – ιδιαίτερο τρόπο. Η θεωρία για την πολλαπλή νοημοσύνη φαίνεται να είναι η καλύτερη απάντηση στην κοινωνική αδικία. Σε αυτό που με προβλημάτιζε τόσα χρόνια στο σχολείο.α Εξασφαλίζει ένα πλαίσιο δράσης στο οποίο μπορούν να επεκταθούν τα ταλαντούχα και προικισμένα παιδιά, καθώς και αυτά που χρειάζονται κάποιου είδους υποστήριξη. Ο κοινός σκοπός είναι να αναπτύξει κάθε μαθητής στο μέγιστο την ικανότητά του. Η πολλαπλή νοημοσύνη παρέχει το πλαίσιο, το οποίο θα του εξασφαλίσει κάτι τέτοιο και το οποίο θα υποστηριχτεί από την ανάπτυξη του Αναλυτικού Προγράμματος.
Το ότι κάποιος αντιλήφθηκε πως ένα άτομο δεν είναι μόνο ένας τρόπος σκέψης, αλλά μία πολύπτυχη προσωπικότητα, για εμένα είναι ονειρικό.
Πείτε την γνώμη σας...
|
|